Met een testament regelt u uw erfopvolging. De erflater kan dan in een testament specificeren welke persoon na zijn of haar eigen overlijden de goederen van de erflater moet ontvangen. In een testament hoeft men zich echter niet te beperken tot het benoemen van de erfgenaam of erfgenamen die bij erfenis de erfenis zullen worden. Het Duitse erfrecht kent ook tal van instrumenten die de erflater in staat stellen om bij een erfenis zijn vermogen gericht te verdelen.

De erflater kan deze instrumenten in zijn testament gebruiken om vermogensbestanddelen door te geven maar ook om een ​​beslissende invloed te hebben op de afwikkeling van de erfenis. De benoeming van erfgenamen De vaststelling van de erfgenamen staat centraal in elk testament. De erflater is in principe niet gebonden aan enige beperking bij het benoemen van zijn erfgenamen. Erfgenamen kunnen familieleden zijn van de erflater, maar ook elke andere persoon die geen familie is van de erflater.

De erflater is ook niet onderworpen aan enige beperking van het aantal erfgenamen dat hij in zijn testament wil noemen. Hij kan zijn vermogen overdragen aan één erfgenaam, maar ook meerdere erfgenamen aanwijzen als zijn rechtsopvolgers. Om de verwerking van erfenissen te vereenvoudigen, is het echter raadzaam om waar mogelijk een erfgenaam bestaande uit meerdere erfgenamen te vermijden.

In veel gevallen is het nuttig om naast de erfgenaam ook een persoon in het testament te noemen die erfgenaam wordt als de oorspronkelijke erfgenaam de erfenis niet overneemt. Als de oorspronkelijke erfgenaam bijvoorbeeld eerder is overleden of als hij de erfenis niet wil aanvaarden, hoeft u zich niet te beroepen op wettelijke interpretatieregels om de vervangende erfgenaam te bepalen.

Regelen voor en na de erfenis

De erflater heeft de mogelijkheid om in zijn testament niet alleen een generatie erfgenamen op te geven. Door een voorlopige en latere erfenis te gelasten, kan hij of zij ervoor zorgen dat, na het ontstaan ​​van de erfenis, een bepaalde persoon (bijvoorbeeld de echtgenoot) als zogenaamde vorige erfgenaam profiteert van het testamentaire vermogen en op een bepaald moment in het moment waarop het testamentaire vermogen wordt overgedragen van de vorige erfenis naar de zogenaamde volgende erfgenamen (bijvoorbeeld de kinderen van de erflater) gaat over. Bij het bestellen van een voorlopige en latere erfenis moet de erflater in zijn testament specificeren hoe vrij de vorige erfgenaam over de nalatenschap kan beschikken.

Onterven

U hoeft zich natuurlijk niet te beperken tot het benoemen van positieve erfgenamen in uw testament. In zijn testament kan men juist bepaalde personen uitdrukkelijk van de erfopvolging uitsluiten. Als u uw eigen kinderen, uw echtgeno(o)t(e) en, onder bepaalde omstandigheden, uw ouders in uw testament onterft, hebben deze personen recht op een zogenaamde verplichte portie. Dit wettelijk recht op een verplichte portie kan alleen worden ontnomen aan iemand die principieel recht heeft op een verplichte portie onder de zeer enge en zelden beschikbare voorwaarden. Intrekking van het verplichte deel en dus volledige onterving moet uitdrukkelijk en gemotiveerd worden bevolen in het testament.

Een erfenis opschorten

Als u na het ontstaan ​​van de erfenis iets aan een bepaalde persoon wilt geven, hoeft u dit niet door middel van een erfenis te doen. Even effectief is het om een ​​zogenaamde nalatenschap op te schorten ten gunste van de in aanmerking te nemen persoon. Met zo’n legaat kan de erflater in zijn testament elk vermogensvoordeel toekennen aan een bepaalde persoon, de zogenaamde legataris. Dit kan een geldsom zijn, een verzameling postzegels of zelfs een recht om in een pand te wonen. De erfenis wordt regelmatig belast met de erfenis. De erfgenaam moet de erfenis nakomen nadat de erfenis heeft plaatsgevonden.

Niet compleet

Deze lijst is natuurlijk niet compleet. Meer kun je vinden op de website van erfrecht online.